پروردگارا ، به درگاه تو پناه می آورم و تو نیز پناهم بخش تا موجودی آزمند و خویشتن دوست نباشم . مگذار صولت خشم حصار بردباری مرا در هم بشکند و حمله ی حسد ، مناعت فطرت مرا به خفت و مذلت کشاند.

پروردگارا ، از خصلت طمع که دنایت آورد و آبرو ببرد؛ از بدخویی که دل دوستان بشکند و به دشمنان نشاط و نیرو بخشد؛ از لجاج شهوت که همت های بلند را پست سازد و پرده ی عفاف و عصمت چاک زند ، به درگاه تو پناه می آورم.

پروردگارا ، از حمیت های جاهلانه و عصبیت های نا هنجار که حرمت انسانیت پاس ندارد و به حریم اجتماع پای تعدی و تجاوز بگذارد ، به ذات اقدس تو پناه میبرم.

پروردگارا ، روا مدار که سر به دنبال هوس بگذارم و در ظلمات جهل و ضلال ،از چراغ هدایت به دور افتم و بیغوله را از شاهراه باز نشناسم.

روا مدارکه به خواب غفلت فرو افتم و کیفر غفلت خویش بینم.

روا مدار که به خاطر هوس خویش، پای بطلان بر عنوان حق گذارم و باطل را بر حق برگزینم.

پروردگارا ، مگذار دامان وجودم به پلیدی های گناه بیالاید و مگذار که معصیت ها را – هر چه هم کوچک باشد- کوچک بشمارم و نسبت به ملاهی و مناهی بی پروا باشم .

و هم چنان روا مدار که طاعتِ اندک خویش را بسیار بینم و به خویشتن ببالم و گردن استکبار و افتخار برافرازم و به کیفر این خود بینی و خود پرستی از ادراک فضایل و مکارم فرومانم.

به تو پناه میبرم و از تو میخواهم که مرا پناه دهی و آتش نخوت و غرور به خرمن اعمال در نیندازی.

پروردگارا ، بر بیچارگی ما ترحم فرمای و مگذار نسبت به زیر دستان خشم و خشونت روا داریم و بر آنان سخت و دشوار گیریم .

آن چنان کن که خاطر زیر دستانِ ما از دست ما نرنجد و زیر دستان ما که در حق محبت و مرحمت روا  داشته اند ، از پاداش سپاس ما خشنود شوند .

آن چنان کن که قدر نعمت بدانیم و شکر نعمت به جای آوریم .

پروردگارا ، به درگاه تو پناه می برم از این که ظالمی را در مظالم کردارش بستایم یا بدو در کردار ناهنجارش پشتیبانی و کمک دهم.

به تو پناه میبرم از این که مظلومی را در چنگال ستم کاران وا بگذارم و تا آنجا که قدرت و قوت دارم ،از حمایتش مضایقت کنم .

به تو پناه می برم که به حقّ خویش اکتفا نکنم و از حد خویش پای به در برم وآن چه را شایسته من نیست ، تمنا بدارم .

پروردگارا ، به تو پناه می برم که از آن چه نمی دانم سخن بگویم و راه جویان را هم چون خویشتن در تیه گمراهی و ضلالت سرگردان سازم .

خدایا ، به درگاه تو پناه  می آوریم که هم چون فرومایگان از کار و کردار خویش راضی باشیم و در برابر دیگران ، گردن کشانه لب به خود ستایی بگشایم .

الهی ، روا مدار که پنهان ما از پیدای ما نا ستوده تر باشد و در ورای صورت آراسته ی ما سیرتی زشت و ناهموار نهفته باشد ؛ یا ارحم الرّاحمین .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: