سیب دلم ...

لک زده است

برای عطر دستانت !

گمم نکن !!

قول ..

که گوشه ی حافظه ات ..

آرام بنشینم !

بگذار بمانم !..

آرام گوشه حافظه ات فقط.....

اینجا کودکی تنهاست...!
و دستهایش یخ کرده با اینکه زیرِ پتوست!
و می لرزد...
"رهایش کرده ای...!"
اشک می ریزد و اشک می ریزد!
نمی داند کجا اشتباه کرده که به جایِ او ، غرورت را انتخاب کرده ای!
فقط می داند دنیایش را به نگاهت بخشیده بود و حالا ،
رهایش کرده ای و تنهاست...!
شب است ، تاریک و سرد!
و این کودک می ترسد....
از شبی که فرداهایش بی تو باشند!

حالا که می روی ، پتویش را از رویش بردار!

یادت می آید گفته بودم اگر بخواهی بروی کنار می آیم؟!
دروغ گفتم!
برو اما بگذار این شبِ سرد و ترسناک ، شبِ آخرم باشد!
رفتنت نه .... غرورت مرا کشت!

عاقبت بی اعصابی....

1.می تونیم هزار بار هم فیلم رومئو و ژولیت رو ببینیم و باز گریه کنیم .

2.مهم تر اینکه هیچ وقت از گریه کردن خجالت نمی کشیم.

3.یه چیز باحال:هم دامن می پوشیم و هم شلوار!.

4.بهشتم که زیر پای امثال ماست.

5.بیشتر از اقایون عمر می کنیم(از لحاظ علمی ثابت شده).


6.فقط ماییم که می دونیم بوی خاک بارون زده تو شبای پاییزی چه جوریه.

7.از قدیم گفتن:پشت هر مرد موفقی زنی باذکاوت بوده .


8.خوب می تونیم نقش بازی کنیم.


9. انقدر زود همه چی رو می گیریم که شش سال زودتر
از اقایون به تکلیف می رسیم .

10.بزرگترین پوئن:خیالمون از بابت سربازی راحته!.

11.صد سال سیاهم که دانشگاه قبول نشیم ککمونم نمی گزه.

12.این یکی دیگه کاملا مستنده:باهوش ترین انسان دنیا یک زنه.

13.جورابامون بوی پنیر کپک زده نمی ده.

14.توانایی صوتیمون بالاست.(کدوم مردی بلده جیغ بنفش بکشه؟).

 عاشق این دیالوگم که پدر ژپتو به پینوکیو میگه:

پینوکیو چوبی بمان!

آدمها سنگی اند !

دنیایشان قشنگ نیست...

زود باش زنگ و بزن ...

سلام

بازم خسته و دل زده از همه اومدم سراغت ...

اما این بار نه می خوام از دلم بگم و نه از خودم...

نمی خوام بگم که چقدر غصه دارم...

نمی خوام درباره  هیچ کدوم از اینا حرف بزنم....

می خوام از خودت بگم...

می خوام بگم که چقدر مهربونی....

همیشه هستی.....

اما من هیچ وقت بنده ی خوبی نبودم....

همیشه کمکم کردی....

ولی همیشه به خودم مغرور بودم که خودم این راهو پیدا کردم...

تو مسیر زندگی تو راهمو روشن می کردی....

تو فانوس شبام بودی....

تو دستمو گرفتی،تو کمکم کردی تا دوباره بایستم...

ولی حیف...

حیف....

حیف....

حیف که بنده ی خوبی نبودم...

حیف که عزیز ترین و با ارزش ترین چیز زندگیم رو نادیده گرفتم...

تو بودی....

مثل همیشه مهربون....

اما من چشمامو بسته بودم...

گاهی فکر می کنم لیاقت خوبی هاتو ندارم...

اما تو ارحم الراحمینی...

وقتی به این جمله فکر می کنم،بدنم می لرزه...

وقتی فکر می کنم تو چقدر مهربون

ولی من..

نمی تونم بگم چه حالی پیدا می کنم...

فقط می تونم ازت بخوام که کمکم کنی..

خدایا جز تو کسی برام نمونده...

کمکم کن....

قول بدهید که نخندید!

بیائیم نخندیم به . . .

وقتی خدا زن را آفرید، او تا دیر وقت روز ششم کار می کرد.

یکی از فرشتگان نزد خدا آمد و عرض کرد: چرا اینهمه زمان صرف این

مخلوق می کنید؟

خداوند فرمود:

آیا از تمام خصوصیاتی که برای شکل دادنش می خواهم در او  بکار ببرم 

اطلاع دارید

او باید قابل شستشو باشد، اما نه از جنس پلاستیک، با بیش از دویست

قسمت متحرک با قابلیت جایگزینی.

 او آنها را باید برای تولید انواع غذاها

بکار ببرد، او باید قادر باشد چند کودک را همزمان در بغل بگیرد، آغوشش

را برای التیام بخشیدن به هر چیزی از یک زانوی زخمی گرفته تا یک قلب

 شکسته بگشاید.

 او باید تمام اینکارها را با دو دست خود انجام بدهد.

فرشته تحت تأثیر قرار گرفت.

”فقط با دو دستش... این غیر ممکن است!“

و آیا این یک مدل استاندارد است؟

”اینهمه کار برای یک روز ... تا فردا صبر کن و آنوقت او را کامل کن”.

 خدا فرمود: اینکار را نخواهم کرد و خیلی زود این موجود را که محبوب دلم است، کامل خواهم کرد.

نه، نه، اصلا قبول نیست...
هر شب که آغوش می گشایی و مرا با لالایی آرام بخشت خواب می کنی
با خودم می گویم :
به پاس همه ی عشقت، فردا صبح که چشم باز کردم به تو سلام می کنم.، لبخند میزنم و روی ماهت را می بوسم.
اما هر روز صبح ، مثل همیشه ، باز تو برنده ای ، هر روز صبح که به پلک هایم قدرت باز شدن
و به چشمهایم نور دیدن میدهی
باز هم این تویی که اول به من سلام می کنی
این تویی که اول به من لبخند میزنی ..
این تویی که در من می درخشی با تک تک اشعه های خورشید آسمانت
این تویی که در من می شکفی با باز شدن هر شکوفه ات
تو در من سروده می شوی با آواز خوش پرندگان
در من جاری می شوی با جریان رود
بر من میوزی با هر نسیم
بر من می باری با هر قطره باران
آرامشم میدهی با یادت در کنار عزیزانم
در من میخندی با لبخند کودکان پاک

تو را می بینم در مهر بی توقع دوست
تو را می یابم در همراهی بال یار آماده به پرواز به سوی تو

...تو را ...تو را می جویم در هر نفس...
و باز هر شب با چشمک زیبای ستارگانت
با نور مهتابت
در آغوش پر مهرت
آرام ، آرام به خواب میروم
به آن امید که باز چشمانم به رویت باز شود
و از عشقت سیراب شوم...

با تو لجبازی نمی کنم
مانند کودکان
.... سر ماهی ها با تو قهر نخواهم کرد
ماهی قرمز مال تو
.... ماهی آبی مال من
هر دو ماهی مال تو باشد
.... و تو مال من
دریا و
کشتی و
سرنشینانش مال تو باشند
.... و تو مال من
ضرر نخواهم کرد
.... تمام دار و ندارم زیر پای تو

من نمی دانستم فلسفه دوستی ما انسان ها با یكدیگر چیست ؟
شاید...! ما انسان ها با هم دوست می شویم تا یكدیگر را در رسیدن به كمال كمك كنیم .

با هم دوست می شویم تا طرف مقابلمان را شاد كنیم .

 و خودمان هم نشاط را مزه مزه كنیم . دوست می شویم تا تنهایی یكدیگر را فراری دهیم به سمت ابد من نمی دانستم فلسفه دوستی من و تو چیست ؟ من مدام فقط باید به نبودنت فكر كنم  مزه تنهایی تمام وجودم را گرفته دیگر نمی دانم شادی چه طعمی دارد  من هر روز را با تكرار عبارت های تاكیدی و مثبت شروع می كنم  یك احساس خوبی در رگهایم وول می خورد با این كار  اما... فقط كافی ست به خلا نبودنت فكر كنم  دیگر خبری از آن احساس خوشایند نیست كه نیست  لطفاً فلسفه دوستی بین خودمان را برای من تعریف كن ؟!لطفاً! تو چگونه می توانی بدون من زندگی كنی ؟ تویی كه می گفتی " دوستت دارم"  تویی كه با مهربانی هایت به من خاطرنشان می كردی كه برایت ارزش دارم  حالا فلسفه این تنهایی و دلتنگی و .... چیست ؟ این فقدان خواسته یا ناخواسته ات را ترجمه كن برایم ، شاید خمودگی دست از سرم بردارد . من این شهر شلوغ غربت زده را نمی خواهم  این پله های روز افزون پیشرفت را بی تودوست ندارم . دارم با پرنده ها و درخت ها بیگانه می شود ! این بیگانگی بزرگترین فاجعه زندگی من است . ( البته بعد از فاجعه كوچ كردن تو)  كاشكی دیر نشود  كاشكی جنون دست از سرنوشته های من بردارد ،كاشكی  دلم برای سلام های خوش طعمت تنگ شده ، ای عزیز روزهای زندگیم  دلم برایت تنگ شده ، ای عزیزی كه به من تكرار جمله " دوستت دارم " را آموختی

نمیدانم چرا تودلت برایم تنگ نمیشود؟

مگر نمی گویند دل به دل راه دارد

مگر نه اینست که هر لحظه به یاد توام

مگر تو نبودی که حرفهایم را از چشمانم میشنیدی

مگر تو نبودی که دلتنگی را برایم معنی کردی؟؟

مگر خدا که حرفهایم را میشنید برایت نگفت؟

مگر ستاره ها دلتنگیهایم رابرایت نشمردند؟

مگر باران گریه های هر شبم را به دستانت نسپرد ؟

دلم برایت تنگ شده بود مگر اضطراب سلام هایم به سکوتت نمیرسید؟

مگر تو نبودی آنکس که مرا از ویرانی نجات داد ؟میخواهی غروبم را تماشا کنی؟

مگر تونبودی از هر چهار گوشه ی دنیا دل را به هم منطبق میدادی

امروز از روزهایی است که ازنگاهت میترسم

از چشمهای پرغضب برافروخته ات میترسم

دیگر از بیان احساسم به تو می ترسم

دیگر از گفتن دوستت دارم به تو می ترسم چرا مرا نجات نمی دهی از این همه دغدغه!!!! ؟ میبینی ؟! سطر به سطر نوشته هایم لهجه دلتنگی شدید به خودگرفته اند ؟ راستی ! این نوشته ها را هنوز می خوانی ؟ اگر پاسخت " آری " ست كاری بكن كه فلسفه دوستی زیباترین فلسفه زندگی مان بشود 

-         : کاملا می دانم. معنی آن این است که یکدیگر را در منتهای شیفتگی در معبود واحدی پیدا کنیم و به نظرم درست برای پیدا کردن توست که من آن چیزی را می پرستم که تو هم می پرستی...  

ستاره هنوز بیداری ؟ باز هم امشب خواب نداری ؟

نکنه تو هم مثل من ، عاشقی چشم انتظاری؟

نکنه تو هم تو شبها ، خسته از غبار جاده

خواب مهتاب رو می بینی که می یاد پای پیاده

نکنه هجوم ابرا تو رو هم از ما بگیره

ستاره برای بودن دیگه فردا خیلی دیره

حالا که خورشید طلسمه ، حالا که حلقۀ سنگی خوابه

تو نگو عشقا دروغه ، تو نگو دنیا خرابه

با کدوم بهونه باید شبو از تو کوچه دزدید؟

گل سرخ عاشقی رو به غریبه ها نبخشید؟

ستاره همه غرورم ، پیشکش ناز تو باشه

تو بمون تا چشمای من با سپیدی آشنا شه

من اگه اسیر خاکم ، تو که جات تو آسمونه

دلخوشم به اینکه هر شب تو بیای رو بوم خونه

همنشین ابر و ماهی ، توی اون همه سیاهی

نکنه اونقده دور شی که دیگه منو نخواهی

ا

پروردگارا ، به درگاه تو پناه می آورم و تو نیز پناهم بخش تا موجودی آزمند و خویشتن دوست نباشم . مگذار صولت خشم حصار بردباری مرا در هم بشکند و حمله ی حسد ، مناعت فطرت مرا به خفت و مذلت کشاند.

پروردگارا ، از خصلت طمع که دنایت آورد و آبرو ببرد؛ از بدخویی که دل دوستان بشکند و به دشمنان نشاط و نیرو بخشد؛ از لجاج شهوت که همت های بلند را پست سازد و پرده ی عفاف و عصمت چاک زند ، به درگاه تو پناه می آورم.

پروردگارا ، از حمیت های جاهلانه و عصبیت های نا هنجار که حرمت انسانیت پاس ندارد و به حریم اجتماع پای تعدی و تجاوز بگذارد ، به ذات اقدس تو پناه میبرم.

پروردگارا ، روا مدار که سر به دنبال هوس بگذارم و در ظلمات جهل و ضلال ،از چراغ هدایت به دور افتم و بیغوله را از شاهراه باز نشناسم.

روا مدارکه به خواب غفلت فرو افتم و کیفر غفلت خویش بینم.

روا مدار که به خاطر هوس خویش، پای بطلان بر عنوان حق گذارم و باطل را بر حق برگزینم.

پروردگارا ، مگذار دامان وجودم به پلیدی های گناه بیالاید و مگذار که معصیت ها را – هر چه هم کوچک باشد- کوچک بشمارم و نسبت به ملاهی و مناهی بی پروا باشم .

و هم چنان روا مدار که طاعتِ اندک خویش را بسیار بینم و به خویشتن ببالم و گردن استکبار و افتخار برافرازم و به کیفر این خود بینی و خود پرستی از ادراک فضایل و مکارم فرومانم.

به تو پناه میبرم و از تو میخواهم که مرا پناه دهی و آتش نخوت و غرور به خرمن اعمال در نیندازی.

پروردگارا ، بر بیچارگی ما ترحم فرمای و مگذار نسبت به زیر دستان خشم و خشونت روا داریم و بر آنان سخت و دشوار گیریم .

آن چنان کن که خاطر زیر دستانِ ما از دست ما نرنجد و زیر دستان ما که در حق محبت و مرحمت روا  داشته اند ، از پاداش سپاس ما خشنود شوند .

آن چنان کن که قدر نعمت بدانیم و شکر نعمت به جای آوریم .

پروردگارا ، به درگاه تو پناه می برم از این که ظالمی را در مظالم کردارش بستایم یا بدو در کردار ناهنجارش پشتیبانی و کمک دهم.

به تو پناه میبرم از این که مظلومی را در چنگال ستم کاران وا بگذارم و تا آنجا که قدرت و قوت دارم ،از حمایتش مضایقت کنم .

به تو پناه می برم که به حقّ خویش اکتفا نکنم و از حد خویش پای به در برم وآن چه را شایسته من نیست ، تمنا بدارم .

پروردگارا ، به تو پناه می برم که از آن چه نمی دانم سخن بگویم و راه جویان را هم چون خویشتن در تیه گمراهی و ضلالت سرگردان سازم .

خدایا ، به درگاه تو پناه  می آوریم که هم چون فرومایگان از کار و کردار خویش راضی باشیم و در برابر دیگران ، گردن کشانه لب به خود ستایی بگشایم .

الهی ، روا مدار که پنهان ما از پیدای ما نا ستوده تر باشد و در ورای صورت آراسته ی ما سیرتی زشت و ناهموار نهفته باشد ؛ یا ارحم الرّاحمین .

فصل هایت مال من        وصل هایم مال تو

ریشه هایت مال من       شیشه هایم مال تو

هفته هایت مال من        سال هایم مال تو

اشک هایت مال من       خنده هایم مال تو

درد هایت مال من         شانه های خسته من مال تو

بگذار سر به سينه ي من تا كه بشنوي
آهنگ اشتياق دلي درد مند را
شايد كه بيش از اين نپسندي به كار عشق
آزار اين رميده ي سر در كمند را
بگذار سر به سينه ي من تا بگويمت
اندوه چيست، عشق كدامست، غم كجاست
بگذار تا بگويمت اين مرغ خسته جان
عمريست در هواي تو از آشيان جداست
دلتنگم، آنچنان كه اگر بينمت به كام
خواهم كه جاودانه بنالم به دامنت
شايد كه جاودانه بماني كنار من
اي نازنين كه هيچ وفا نيست با منت
تو آسمان آبي آرامو روشني
من چون كبوتري كه پرم در هواي تو
يك شب ستاره هاي تو را دانه چين كنم
با اشك شرم خويش بريزم به پاي تو
بگذار تا ببوسمت اي نوشخند صبح
بگذار تا بنوشمت اي چشمه ي شراب
بيمار خنده هاي توام ، بيشتر بخند
خورشيد آرزوي مني ، گرم تر بتاب

ببين جدايي از تو داره منو مي کشه

Bana nas?l k?yd?n bilemiyorum

چه طوري دلت اومد (باهام اين کارو بکني) نميتونم بفهمم

Her bakt???m yerde hat?ram sakl?

با هر نگاهم به هر چي. خاطره ها جلوي چشامو مي گيرن

Senden ba?kas?n? istemiyorum

بي تو هيچ چي رو نمي خوام

Sana ben doyamad?m

من ازت سير نشدم

seni hiç unutamad?m

اصلآ نتونستم فراموشت کنم

art?k d?nmesen bile benkerim seni can?m

اگه برنگردي بازم منتظرت مي مونم جونم

Offf Offfffff ?zledi

آه . . . آه ه ه دلم تنگ شده

Offfff Offff Seni çok sevdim

آه . . . آه ه ه تو رو خيلي دوستت داشتم

Seviyorum seni yar

يار دوستت دارم

G?zlerim Sana A?lar

اين چشمام برات اشک مي ريزن

Her?eye ra?men sevgilim

با وجود همه چي عزيزم

Seni Seven biri var

يکي هست که تو رو دوست داره

Seviyorum seni yar

يار دوستت دارم

G?zlerim Sana A?lar

اين چشمام برات اشک مي ريزن

Her?eye ra?men sevgilim

با وجود همه چي عزيزم

Seni Seven biri var

يکي هست که تو رو دوست داره

Ayr?l???n beni bak l?dürüyor

جدايي ات(جدايي تو ازم) داره منو مي کشه ببين

Bana nas?l k?yd?n bilemiyorum

چه طوري بهم دلت اومد نميتونم بفهمم

Her bakt???m yerde hat?ran sakl?

با هر نگاهم به هر چي. خاطره ها جلوي چشامو مي گيرن

Senden ba?kas?n? istemiyorum

بي تو هيچ چي رو نمي خوام

Sana ben doyamad?m

من هنوزم ازت سيرنشد ام

seni hiç unutamamd?m

تو رو اصلآ نتونستم فراموش بکنم

art?k d?nmesem bile beklerim can?m

اگه برنگردي بازم منتظرت مي مونم جونم

Offf Offfffff ?zledi

آه . . . آه ه ه ه دلم تنگ شده

Offfff Offff Seni çok sevdim

آه . . . آه ه ه تو رو خيلي دوستت داشتم

Seviyorum seni yar

يار دوستت دارم

G?zlerim Sana A?lar

اين چشمام برات گريه مي ريزن

Her?eye ra?men sevgilim

Seni Seven biri var

يکي هست که تو رو دوست داره

Seviyorum seni yar

يار دوستت دارم

G?zlerim Sana A?lar

اين چشمام برات گريه مي کنن

Her?eye ra?men sevgilim

با وجود همه چي عزيزم

Seni Seven biri var"

يکي هست که تو رو دوست داره

گفتی که امشب اومدم بهت بگم باید برم
گفتی می خوام بهت بگم همین روزا مسافرم
"باید برم" برای تو فقط یه حرف ساده بود
کاشکی می دیدی قلب من به زیر پات افتاده بود
شاید گناه تو نبود شاید که تقصیر منه
شاید که این عاقبت این جوری عاشق شدنه

سفر همیشه قصه ی رفتن و دلتنگیه
به من نگو جدایی هم قسمتی از زندگیه
همیشه یک نفر میره آدم و تنها می ذاره
میره یه دنیا خاطره پشت سرش جا می ذاره
همیشه یک دل غریب یه گوشه تنها می مونه
یکی مسافر و یکی این وره دنیا می مونه

دلم نمیاد که بگم به خاطر دلم بمون
اما بدون با رفتنت از تن خستم میره جون
بمون برای کوچه ای که بی تو لبریزه غمه
ابری تر از آسمونش ابرای چشمای منه

سفر همیشه قصه ی رفتن و دلتنگیه
به من نگو جدایی هم قسمتی از زندگیه
همیشه یک نفر میره آدم و تنها می ذاره
میره یه دنیا خاطره پشت سرش جا می ذاره
همیشه یک دل غریب یه گوشه تنها می مونه
یکی مسافر و یکی این وره دنیا می مونه

دلم نمیاد که بگم به خاطر دلم بمون
اما بدون با رفتنت از تن خستم میره جون
بمون واسه خونه ای که محتاج عطر تن توست
بمون واسه پنجره ای که عاشق دیدن توست !

بمون برای کوچه ای که بی تو لبریزه غمه
ابری تر از آسمونش ابرای چشمای منه

بمون واسه خونه ای که محتاج عطر تن توست
بمون واسه پنجره ای که عاشق دیدن توست !

بمون برای کوچه ای که بی تو لبریزه غمه
ابری تر از آسمونش ابرای چشمای منه
 

دیگر ساعتی بر دست من نخواهی دید!

من بعد از این عبور ریز عقربه ها را مرور نخواهم کرد!

وقتی قرار ما بین نگاه من و بی قراری تو نیست

ساعت به چه کار من می آید؟

می خواهم به سرعت پروانه ها پیر شوم!

مثل همین گل سرخ لیوان نشین

که پیش از پریروز شدن امروز می پژمرد

دوست دارم که یک شبه شصت سال را سپری کنم!

بعد بیایم و با عصایی در دست

کنار خیابانی شلوغ منتظرت شوم

تا تو بیایی و مرا نشناسی

ولی دستم را بگیری و از ازدحام خیابان عبورم دهی

حالا میروم که بخوابم

خدا را چه دیده ای شاید فردا به هیبت پیر زنی برخاستم

تو هم از فردا

دست تمام پیر زنان وامانده در کنار خیابان را بگیر

دلواپس نباش! آشنایی نخواهم داد!

قول میدهم آنقدر پیر شده باشم

که از نگاه کردن به چشمانم نیز

مرا نشناسی!

چند صباحی است که هنگام غروب دلم می گیرد

 و من در هوای گرفته ی غروب به آینده ی نه چندان دور خود

 می اندیشم و باین نتیجه می رسم که ...
آری !
فراموشی بسیار ترسناک است

 و من در غروب ، کلامی از فراموشی خواهم نوشت

تا شاید بدین سان بتوانم فراموشی خود را در خود فراموش کنم

 تا شاید توسط عشق فراموش شوم ...!!!

فراموش شده ای بی گناه ...

نوشتن برای فراموش كردن است نه برای به یاد آوردن!!!

امروز به پایان می رسد   از فردا برایم چیزی نگو

من نمیگویم فردا روز دیگریست

فقط میگویم

تو روز دیگری هستی

تو فردایی......

همان که باید بخاطرش زنده بمانم!!!!

تو را آرزو نخواهم کرد .هرگز!

تو را لحظه ای می خواهم که با دل خود بیایی نه با دعای من .

برو با یار خود بنشین مه من بار سفر بستم

که بعد رفتن هزار افسوس خواهی خورد که

فلانی یار خوبی بود من قدرش ندانستم...

کلمه ای نیست بین من و تو ......این واو حرف بی ربط است.

دلم را که مرور میکنم تمام آن از آن توست فقط نقطه ای از آن من

است.....روی آن نقطه هم

میخ می کوبم و قاب عکس تو را آویزان میکنم.

شاید قانون دنیا همین باشد.....

من صاحب آرزویی هستم که شیرینی تعبیرش از آن دیگریست.....

دیگر هیچ زمینی را به امید مترسک زیر کشت نخواهم برد چرا که من دیدم یک آسمان کلاغ رقص باران را در کلاه مترسک به ریشخند گرفته اند.. .

میدونی مترسک به کلاغ چی گفت:

هر چه قدر می خوای نوکم بزن اما تنهام نذار. . ..

حاصل عشق مترسک به کلاغ  تنها یک مزرعه سوخته بود.....